Eynesil İlçesi Tarihi
Eynesil Ilçesi Görele Ilçesine bagli bir bucak iken 1960 yilinda Bakanlar Kurulunun 1960 / 7033 sayili karari ile Giresun’a bagli bir Ilçe olarak kurulmustur. Kurulusu yakin tarihte oldugundan Görele Ilçesinin ve Giresun ilinin tarihinden ayri olarak düsünmek mümkün degildir. Ilçemizin adini nereden aldigi kesin bir yazili kaynakla belirlenmemistir. Eynesil adini Türklerin bölgeye yerlesmesiyle aldigi sanilmaktadir. Eynesil Isminin Iyinesil’den degisimle Eynesil’e dönüstügü, Inesi Beyden kaynaklandigi yolunda rivayetler vardir. XVI. yüzyilin sonlarinda yasamis olan Osmanli Cografyacilarindan Mehmet ASIK eserinde, Trabzon ve Giresun arasindaki bölgede Türk halkindan mühim bir kisminin Çepnilerden meydana geldigini ve bölgenin bati ite güney tarafindaki daglarin Çepni daglarİ adini tasidigini yazmaktadir. Ilçe I.Dünya Savasi sonrasinda Rus isgaline ugramis, 13 Subat 1918 de isgalden kurtulmustur.Eynesil Cumhuriyetin Ilk yillarindan 1930 yilina kadar Görele’ye bagli bir köy iken, 1930 yilinda Bucak teskilati kurulmus, 1962 yİlİna kadar toplam 14 bucak müdürü görev yapmistir. Eynesil ilçesinde Belediye teskilati 24 Subat 1953 yilinda kurulmustur. Ilçemiz 1960 yilinda Görele Ilçesinden ayrilarak müstakil ilçe olmustur. Ilçemize bagli 12 köy ve 1 adet belde vardir.
Eynesil ilçesi Ekonomik Durumu
İlçemiz halkının geçim kaynağı genellikle tarım ve hayvancılıktır. Bununla birlikte toprakların dar oluşu halkı başka geçim kaynakları aramaya yöneltmiştir. Bunların başında ticaret ve hizmet sektörü ve diğer sektörlerden, memuriyet ve işçilik oluşturmaktadır. Genelde İlçe’de durgun bir ekonomik hayat yaşanmaktadır.
1-) Tarım:
Halkın başlıca tarımsal faaliyetleri fındık ve çaydır. Ayrıca daha çok kendi ihtiyaçlarında kumlanılmak üzere mısır, patates, salatalık ve bunların yanı sıra bazı sebzeler yetiştirilmektedir. Arazinin küçük parçalara bölünmüş olması, tarım gelirlerinin ihtiyacı karşılamamasına neden olmaktadır. Çiftlik niteliğinde geniş araziler yoktur. Toprak her türlü urun yetiştirmeye elverişli olmakla birlikte iklim şartları, üretim üzerinde yıllara göre olumsuz etki yapmaktadır.
2-) Hayvancılık:
İlçemizde hayvancılık gelir kaynağı olmasından çok halkın kendi ihtiyacını temin etme amacına yöneliktir. En çok sığır mevcut olup genelde ıslah edilmiştir. Küçükbaş hayvan sayısı toprak durumuna göre yeterli miktardadır. Toprak besicilik için yeterli ve elverişli değildir. Hayvan sayısının son yapılan tespitlere göre; 1750 sığır, 1050 koyun, 35 keçi, 850 kümes hayvanı olmak üzere toplam 3685 tir. Ayrıca 990 adet fenni kovan mevcuttur.
3-) Sanayi ve Ticaret:
Sanayi Durumu: İlçemizde büyük sanayi kuruluşları bulunmamakla birlikte yaş çay ürününün işlenmesine yönelik faaliyet sürdüren ve 1986 yılında kurulan 130 ton / gün kapasiteli AKFA Çay fabrikası, 60 ton / gün kapasiteli Ören Çay Fabrikası, 40 ton / gön kapasiteli Amber Çay Fabrikası 30 ton/gün kapasiteli Dilber Çay Fabrikası ve 30 ton / gün kapasiteli Kemaloğlu Çay Fabrikaları mevcuttur. Bunların dışında küçük çapta atölyeler bulunmaktadır.
Ticaret Durumu: Tarıma dayalı ürünler arasında fındık, çay ürünleri ile hayvansal ürünlerden, tereyağı, yumurta ile arıcılıktan elde edilen bal gelir kaynaklan arasındadır. Fındığın bir kısmı İlçe’de bulunan FİSKOBİRLİK tarafından alınırken, bir kısmı da tüccar tarafından satın alınır ve pazarlanır. Üretilen çayın tamamına yakın bir kısmı İlçede bulunan özel sektör çay fabrikaları tarafından alınarak işlenmektedir.
Tüketim malları arasında manifatura, tuhafiye, inşaat malzemeleri, dayanıklı tüketim malları, sebze ve meyve toptan ve perakende ticareti yapılır.
İlçemizde turizm olayı mevcut değildir. İlçede genel idare kuruluşları dışında, Fiskobirlik ve Tarım Kredi Kooperatifi bulunmaktadır.
Bankalar : T.C. Ziraat bankası ve Görele Akbank Şubesine bağlı ATM merkezi bulunmaktadır.
Fuar, Sergi vb. yerler bulunmamaktadır
